Bp Szymon Stułkowski przewodniczył Mszy św. z okazji 100. rocznicy kościoła parafialnego w Zielonej. W homilii przywołując ewangelicznego Zacheusza. Zauważył, że dziś Pan Jezus, tak jak kiedyś z grzesznikiem Zacheuszem, zadaje się z nami - grzesznikami: - Jesteśmy słabi i grzeszni, ale nosimy w sobie Boga. Potrzebujemy miejsca, aby On wysłuchiwał naszych modlitw i przebaczał nam, byśmy rodzili się na nowo – powiedział hierarcha.
Porównał kościół – budowlę z życiem człowieka. Stwierdził, że w życiu świątyni są dwa etapy, podobnie jak w życiu człowieka: świątynię trzeba zbudować, a potem poświęcić, czyli jakby ochrzcić, oddać na własność Panu Bogu. W życiu człowieka najpierw są narodziny, a potem chrzest, „od momentu chrztu nosimy w sobie Boga, jesteśmy świątynią”.
- Mamy dwa kościoły: zbudowany i ten, którym my jesteśmy. Ten pierwszy piszemy z małej litery, a ten drugi, żywy, z dużej litery, ponieważ chodzi o nas ochrzczonych. Jeden kościół potrzebuje drugiego Kościoła. Dzięki kościołowi stajemy się Kościołem, wspólnotą – podkreślił Pasterz Kościoła płockiego.
Kaznodzieja zaakcentował, że to w świątyni, a nie na łonie natury, spotykamy się z Bogiem w sposób szczególny, a najważniejszym miejscem jest ołtarz, który jest jak Golgota. Drugim tak ważnym miejscem jest chrzcielnica, „w której zostaliśmy zanurzeni w śmierci Jezusa”. Jednocząc się z Jezusem, człowiek staje się świątynią.
Bp Szymon Stułkowski poświęcił także tablicę jubileuszową dedykowaną między innymi budowniczemu kościoła ks. Pawłowi Burawskiemu.
Gospodarzem uroczystości w Zielonej był ks. mgr Andrzej Rosiak (proboszcz od roku 2010). Jednym z jej elementów była publikacja „«Dom Boga i brama nieba”» (Rdz 28,17). Z historii kościoła pw. św. Marcina w Zielonej w 100. rocznicę jego konsekracji (1924-2024)” autorstwa ks. dr. Wojciecha Kućki, wykładowcy akademickiego i dyrektora wydziału ds. rodzin Kurii Diecezjalnej w Płocku. Autor książki przedstawił też parafianom i gościom rys historyczny zabytkowej świątyni parafialnej.
Parafia pw. św. Marcina w Zielonej powstała prawdopodobnie w drugiej połowie XIV w. z fundacji rodu Świnków. Kościół parafialny pw. Świętej Trójcy i prawdopodobnie św. Marcina i Marii Magdaleny ufundowali członkowie rodziny Świnków - Zielińskich około 1380 roku.
W 1598 roku wspomniany jest drewniany kościół, a główny ołtarz mieścił tryptyk z rzeźbą Najświętszej Maryi Panny w środku.
Około roku 1750 kościół ten spłonął lub został rozebrany z powodu złego stanu. W tym samym miejscu około roku 1764 kolator Jakub Zieliński, kasztelan raciąski, wzniósł nowy, lecz także drewniany kościół. Od 1740 roku parafia nie miała proboszcza, a nabożeństwa odprawiali jezuici z Żuromina. Prace budowlane przy kościele dokończył dopiero ks. K. Zieliński w 1773 roku.
Obecny murowany kościół powstał dopiero w 1908 roku dzięki ks. Pawłowi Burawskiemu, proboszczowi parafii Zielona w latach 1906-1930. Kościół konsekrował 24 sierpnia 1924 roku arcybiskup Antoni J. Nowowiejski. We wnętrzu kościoła umieszczono ołtarze przeniesione ze starej świątyni (XVIII w.). W ołtarzu głównym znajduje się obraz Matki Bożej Różańcowej w otoczeniu św. Dominika i św. Katarzyny Sieneńskiej z XVIII w., ozdobiony sukienkami i koronami z XVIII w.
