W dniach od 28 do 30 sierpnia 2016 roku, w greckim mieście Saloniki miało miejsce XIV Sympozjum Międzychrześcijańskie. Sympozjum zorganizował prawosławny wydział teologiczny tamtejszego uniwersytetu wraz z Franciszkańskim Instytutem Duchowości Papieskiego Uniwersytetu Antonianum. W liście skierowanym do uczestników spotkania, Ojciec Święty Franciszek tak napisał: „Obecność w Europie wielu ludzi, którzy, choć zostali ochrzczeni, nie są świadomi otrzymanego daru wiary, nie doznają płynącej z niego pociechy i nie uczestniczą w pełni w życiu wspólnoty chrześcijańskiej, stanowi wyzwanie dla wszystkich Kościołów tego kontynentu”.
Umiłowani Bracia i Siostry!
Drodzy członkowie i sympatycy Płockiej Szkoły Nowej Ewangelizacji!
Słowa papieża uświadamiają nam - a może tylko przypominają, że żyjemy w czasach, które charakteryzuje postępująca laicyzacja i coraz powszechniejsza obojętność religijna. W sposób szczególny problem ten dotyka Kościołów Europy zachodniej, ale przecież także i nasz - polski Kościół, nie jest od tego zagrożenia wolny. Symptomem tych problemów jest chociażby zmniejszająca się z roku na rok liczba powołań do kapłaństwa. Jeszcze kilkanaście lat temu mogliśmy cieszyć się, że na tle europejskiej pustyni braku powołań, nasze polskie seminaria są swoistą oazą, w której młodzi ludzie przygotowują się do służby Bogu i Kościołowi. Dzisiaj ta sytuacja uległa radykalnej zmianie.
Co mamy robić, aby przezwyciężyć te trudności? W jakim kierunku trzeba nam podążać? Jakie decyzje podejmować?
Niech Słowo Boże da nam odpowiedź na te pytania. "Następnie Jezus wyznaczył jeszcze innych siedemdziesięciu dwóch i wysłał ich po dwóch przed sobą do każdego miasta i miejscowości, dokąd sam przyjść zamierzał. (...) Idźcie, oto was posyłam jak owce między wilki. (...) Jeśli do jakiego miasta wejdziecie i przyjmą was, jedzcie, co wam podadzą; uzdrawiajcie chorych, którzy tam są, i mówcie im: Przybliżyło się do was królestwo Boże."
Siostry i Bracia! Na polecenie Jezusa nie tylko Dwunastu najbliższych Mu uczniów wyruszyło, aby głosić Boże Królestwo.
Zrobili to także inni: owych "siedemdziesięciu dwóch", o których pisze św. Łukasz Ewangelista.
Czyż nie jest to, kochani, wskazówka dana nam wszystkim? Wskazówka jasna i czytelna: nie wystarczy, aby w dzieło ewangelizacji angażowali się sami duchowni! Potrzeba kogoś więcej! Potrzeba wiernych świeckich, którzy kierowani Duchem Świętym, pójdą do swoich domów, swoich miejsc pracy, szkół, szpitali, sklepów i będą opowiadać, że spotkali żywego Jezusa!
Potrzeba każdego z Was Siostry i Bracia: waszego zapału, waszej miłości, waszej nadziei i waszej wiary!
W tym miejscu z serca dziękuję wszystkim, którzy już usłyszeli wezwanie naszego Pana i aktywnie zaangażowali się w Szkołę Nowej Ewangelizacji Diecezji Płockiej św. Łukasza Ewangelisty! Dziękuję, za czas poświecony służbie Kościołowi i naszym bliźnim, którzy utracili pierwotny zmysł wiary. Dziękuję za wasze zaangażowanie w rekolekcje ewangelizacyjne i wszelkie akcje podejmowane w ramach Szkoły Nowej Ewangelizacji! Równocześnie proszę, byście nie tracili ducha, pierwotnego zapału i zaangażowania w obliczu pojawiających się nieraz przeciwności. Nie rezygnujcie ze wspólnych spotkań formacyjnych czy modlitewnych, nie ulegajcie zniechęceniu i rutynie.
Umiłowani! Dzisiejsza liturgia słowa nie tylko przypomina o potrzebie powszechnego zaangażowania w głoszenie Bożego Królestwa, ale podaje także najskuteczniejszy sposób realizacji tego dzieła. Jaki to sposób? W refrenie psalmu śpiewaliśmy słowa: "Królestwo Pana głoszą Jego święci".
Królestwo Pana głoszą Jego święci... Nasza osobista świętość oparta na głębokiej, intymnej wręcz relacji z Jezusem, to najskuteczniejsza metoda ewangelizacji dzisiejszego świata. Nie tylko słowa, deklaracje i zapewnienia, ale codzienne życie głęboko zakorzenione w Chrystusie i Jego Ewangelii... Tego potrzebuje dzisiaj świat i tego potrzebuje współczesny człowiek, aby na nowo uwierzył i zechciał budować swoje życie na fundamencie Ewangelii.
Taką drogę do budowania więzi z Jezusem przeszedł sam Łukasz Ewangelista. Jako towarzysz Św. Pawła, nie tylko słuchał Apostoła Narodów, ale także patrzył na Jego codzienne życie, podejmowane decyzje, wybory. Dla naszego patrona była to bez wątpienia swoista szkoła wiary. Dla nas zaś jest to wskazówka, byśmy bazując na osobistej świętości, takie "szkoły wiary" tworzyli dla ludzi, których spotykamy na drogach naszego życia: dla męża i żony, dla dzieci i dziadków, dla kolegów i koleżanek z pracy, dla sąsiadów i znajomych, dla krewnych bliższych i dalszych.
Swoim zachowaniem, swoją postawą budować szkołę wiary dla tych, których spotykam i którzy mnie spotykają - czyż nie jest to zadaniem Szkoły Nowej Ewangelizacji?
Siostry i Bracia! Świadomi odpowiedzialności za dzieło głoszenia Ewangelii, weźmy sobie do serca słowa Jezusa, a potem: Idźmy... Idźmy, jak owce między wilki. (...) Idźmy i głośmy wszystkim ludziom: Przybliżyło się do was królestwo Boże. Amen